فرآيند تجاری‌سازی ايده‌ها و نوآوری‌ها شامل چند مرحله از ابتدای دريافت ايده تا مرحله تجاری سازی و ورود به بازار می‌باشد كه در مراحل مختلف ارزيابی‌ها، اختصاص بودجه و نظارت‌های مختلفی بر روند توسعه ايده و طرح انجام می‌پذيرد. تجاری‌سازی طرح‌ها و ايده‌ها شامل مراحل زير می‌باشد:

مرحله اول: در این مرحله صاحب ایده و طرح،  فرم شماره 1 ( فرم دريافت ايده) را دريافت نموده و سوالات داخل فرم را با دقت تكميل و به آدرس ايميل TDO@sharif.ir در دو فرمت Word و  PDF ارسال می‌كند. 

 مرحله دوم: پس از تایید اولیه طرح توسط کمیته فناوری، کارشناس برنامه توسعه فناوری با همکاری مجری طرح، مطالعه‌ی امکان‌سنجی پروژه را انجام می‌دهد و شیوه تجاری‌سازی ( تاسیس شرکت نوپا، انتقال لیسانس تکنولوژی، شراکت در تجاری سازی و...) مشخص و اجرا می‌شود. همچنين مجری و مسئول تجاری‌سازی پروژه مشخص شده و خلق ارزش افزوده پیگیری می‌شود.

مرحله سوم: پس از تكميل مطالعه امکان سنجی، كارشناس تخصصی توسعه فناوری گزارش خود را به كميته فناوری  فكری ارائه مي‌دهد. طرح‌ها در این مرحله مجددا توسط کمیته فناوری بررسی شده و در صورت احراز ملاک‌های ارزشیابی به ویژه از منظر فنی و تجاری، برای مشاركت انتخاب می‌شود.

مرحله چهارم: در اين مرحله وضعیت مالكيت فكری و معنوی دستاوردهای پروژه به صورت دقيق مشخص می‌شود و بودجه‌ای به عنوان مشاركت در توسعه طرح و ايده در اختيار مجری قرار داده می‌شود تا بتواند بر اساس آن روند توسعه و ساخت طرح خود را آغاز نمايد. در این مرحله مجری برنامه زمان‌بندی و فازبندی پروژه را به صورت دقيق مشخص نموده و ناظران توسعه فناوری بر روند اجرای پروژه نظارت خواهند داشت و گزارش‌هایی را به صورت منظم به واحد توسعه فناوری و كميته فناوری ارائه خواهند نمود.

مرحله پنجم: پس از اتمام مراحل ساخت و يا توسعه طرح، جذب سرمايه گذاران و ادامه سرمايه گذاری برای رشد و آماده سازی برای بازار، آخرین مرحله‌ای است که در این واحد به انجام می‌رسد.

مراحل تجاری سازی ايده ها و طرح ها

ملاک های ارزشیابی طرح های پیشنهادی:

• محصول مورد نظر دارای حجم بازار بزرگی در كشور باشد و رقبای قدرتمندی در بازار وجود نداشته باشد.
• محصول مورد نظر حاشيه سود مناسبی داشته و در مقايسه با نمونه خارجی (در صورت وجود در بازار) با قيمت پايين‌تری قابل عرضه به بازار باشد.
• كانال توزيع و ارائه به مشتری مشخصی وجود داشته باشد.
• تيم ارائه دهنده پروژه از مهارت‌ها و تخصص‌های مورد نظر برای توسعه فناوری برخوردار باشد.
• ريسك تكنولوژيكی دستيابی به فناوری قابل مديريت باشد.
• امكانات آزمايشگاهی و توليدی لازم جهت توسعه محصول در دسترس باشد.
• هزينه‌های اعلام شده برای توسعه فناوری متناسب با محصول ساخته شده باشد.
• هزينه‌های اعلام شده توسط پيشنهاد دهنده از سقف بودجه طرح های برنامه فراتر نرود.
• استانداردهای لازم برای توليد محصول قابل دستيابی باشد.